Szlaki w Sudetach z dziećmi (cz. 5): Stóg Izerski, Smrek i Kopa Czerniawska

Szlak ten znajduje się w Górach Izerskich. Tak jak lubimy, stanowi pętelkę rozpoczynającą się i kończącą w Świeradowie Zdroju. Przy wędrowaniu z dziećmi dobrym pomysłem jest skorzystanie z ułatwienia, jakim jest wjazd kolejką gondolową ze Świeradowa-Zdrój na Stóg Izerski, bo to zarówno atrakcja, jak i pokonanie najbardziej męczącego przewyższenia. Po skorzystaniu z wyciągu czeka śliczny szlak mierzący ok. 11 km. W lecie powinien mieć oznaczenie kolorem jagodowym - przygotujcie się na długie postoje wśród jagodowych krzaków rozciągających się gdzie wzrok sięga... Dodatkową atrakcją szlaku są aż dwie wieże widokowe.

Jak już wspomnieliśmy, skorzystaliśmy z ułatwienia, jakim jest wjazd kolejką gondolową na Stóg Izerski. Przy kolejce znajdują się ogromne parkingi, a nawet w słonecznym weekendowy dzień kolejka do kas i automatów biletowych była znikoma. Aby dojechać do kolejki należy się kierować w miejsce o współrzędnych geograficznych: 50.910562, 15.319948 (link do Map Google: link).

Po wjechaniu kolejką na górę i wstąpieniu do znajdującego się na Stogu Izerskim schroniska po obowiązkowe oczywiście pieczątki, poszliśmy zielonym szlakiem na górę Smerk. Szlak wiódł tu łagodnie wznoszącą się, wygodną drogą.

Po szczycie tego wzniesienia biegnie granica polsko-czeska. Warto przejść na stronę czeską i dojść do znajdującej się tam wieży widokowej, z której rozpościera się wspaniała panorama. Wieża widokowa jest bezpłatna, wokół niej są zaś miejsca piknikowe.

Od wieży widokowej po czeskiej stronie cofnęliśmy się na stronę polską. Na samej granicy odbija tu w dół szlak zielony (należy uważać, bo tak się składa, że inny szlak zielony odbija od głównej drogi również po stronie czeskiej!). Pierwszy fragment szlaku w dół stanowił pewne wyzwanie, bo po deszczach w poprzednich dniach stał się on błotnisty i rozpanoszył się na niego potok graniczny. Udało nam się jakoś pokonać ten najgorszy odcinek i dalej już szlak wiódł sobie przez las w dół aż do odbicia na wieżę widokową na Kopie Czerniawskiej.

Na wieżę widokową na Kopie Czerniawskiej bardzo warto odbić od głównego szlaku (dodatkowe kilkaset metrów), bo widać z niej przy dobrej pogodzie Polskę, Czechy i Niemcy.

Następnie, powróciwszy od wieży widokowej do głównego szlaku, schodziliśmy dalej szlakiem zielonym do Czerniawy Zdrój, gdzie po przejściu przez niewielki park zdrojowy i uliczki podążaliśmy wciąż szlakiem zielonym przez las do miejsca o współrzędnych geograficznych: 50.916476, 15.322923, a określanego na Mapie Turystycznej jako "Pod Świeradówką". Tu zeszliśmy ze szlaku w małą dróżkę prowadzącą za szlabanem w dół i doszliśmy w ten sposób do uliczek Świeradowa Zdrój, którymi (ul. Zakopiańska) wróciliśmy pod stację kolejki, gdzie zaparkowany był nasz samochód.

Całość wędrówki obliczana jest na niespełna 11 km i powinna zająć ok. 3,5h (nie licząc oczywiście postojów, korzystania z wież widokowych, itd.). Dzięki pokonaniu głównego przewyższenia kolejką gondolową, szlak nie jest ciężki, chociaż pewnym wyzwaniem może być jego odcinek ze Smreku, jeśli padał wcześniej deszcz. Nie nadaje się dla wózków.

Po pokonaniu szlaku warto zajrzeć do centrum Świeradowa Zdrój, bo to śliczna miejscowość uzdrowiskowa z urokliwą architekturą wokół deptaka i pijalni wód.

Najnowszą atrakcją Świeradowa Zdrój jest Sky Walk, czyli wieża widokowa. Jest ona płatna i znajduje się niedaleko centrum. Dziwne jest jednak to, że jest ona położona niewysoko, dlatego też widoki z niej raczej nie są tak malownicze, jak z wież widokowych na szlaku, którym przeszliśmy. Nie zdecydowaliśmy się na skorzystanie z niej.

W Świeradowie bardzo smacznie i oryginalnie zjedliśmy w greckiej restauracji Kalamata, znajdującej się kilkaset metrów poniżej dolnej stacji kolejki gondolowej. Co prawda restauracja jest dla wytrwałych, bo stale jest przed nią pokaźna kolejka chętnych, jednak smaki wynagrodziły nam oczekiwanie.